Overzicht verhalen

De polder ligt 80 centimeter lager dan het Braassemermeer. Vanaf 1924 wordt de polder bemalen door een mechanisch gemaal, daarvoor door de Moppemolen en de molen Meerkreuk. De Moppemolen maalt nog steeds, de Meerkreuk is gesloopt.

Al in de middeleeuwen bevolkten tuinders deze polder. Ze waren zelfvoorzienend. Ze hielden geiten en kippen en kweekten bewaargroenten, zoals erwten en bonen. Vanaf 1830 breidden zij hun groenteproductie uit voor de verkoop.

Deze poel heet het Armewater. Vroeger lag hier land dat eigendom was van ‘de armen van Roelofarendsveen’. Zij hadden geen geld om de oevers te onderhouden: het veen brokkelde af. Het Armeland werd Armewater, waaraan nu ‘rijken’ wonen.

Kwekers teelden hier vroeger groffies: kleine augurken. Mislukte oogsten waren de schuld van het zwemmende Groffiemonster. Ouders waarschuwden kinderen weg te blijven van de waterkant: het Groffiemonster was ook gek op kinderbenen.

Veen is ‘dik water’ en bestaat uit plantaardige resten. Veengrond klinkt in. Onder bebouwing wordt daarom geheid, onder straten niet. Uitzondering daarop is de Noorderhemweg, op de Zeelandbrug na, de langste brug op palen in ons land.

Groenten konden alleen in de lente en de zomer geteeld worden. Kwekers bewaarden het groenteoverschot in zout voor voedsel in de winter. Sommigen maakten daarvan hun werk. Zo ontstonden inmakerijen. In 1930 waren er 17, nu zijn er nog 3.

Ondernemen zit in de Veense genen. Rondom de tuinbouw ontstonden onder andere bedrijven in de conserven, de mechanisatie, de bouw en het transport. Het aantal ondernemers als percentage van de bevolking is bijna nergens zo hoog als hier.

De veenpolder bestond uit nat land met hakhout. Om hierop te kunnen telen, werden smalle stukjes land gemaakt met daaromheen slootjes voor de drainage. De akkers waren alleen varend bereikbaar. Alles werd met pramen vervoerd.

De huidige infrastructuur van de polder ontstond rond 1960 door ruilverkaveling. Er werd 23 hectare grond bijgemaakt en er werden vijf wegen aangelegd. Bedrijven werden ontsloten en ruilden onderling gronden om uit te kunnen breiden.

De tulpenbol heeft kou nodig om een bloem te ontwikkelen. In deze beschutte polder groeit de tulp erg goed. In eerste instantie in de volle grond en op kistjes veengrond in kassen. Vanaf 1990 worden tulpen gebroeid op waterbakken.

De tulp komt oorspronkelijk uit Turkije en dankt zijn naam aan de tulbanden van sultans. De Nederlanders hebben tulpen gecultiveerd en groot gemaakt. De hier gebroeide tulpen vinden via exporteurs wereldwijd hun weg naar consumenten.

De producten uit deze polder waren beroemd in Europa. Peulen gingen naar het Franse Hof en de Engelse Koningin was gek op Veense aardbeien. De groenteteelt werd vanaf 1930 geleidelijk vervangen door bloementeelt: dat leverde meer op.