Overzicht verhalen

In de polder was het hard werken en in slechte tijden armoe troef. In de crisisjaren (1935) bezocht Prinses Juliana de Veense veiling. Een kweker zei: ‘Hoogheid, zeg maar tegen uw moeder dat het hier klote is en dat het klote zal blijven ook.’

Vanaf 1880 werden hier tulpenbollen gekweekt. In 1927 werden de eerste bollen voor de bloemenproductie geplant. Kwekers wilden in de winter – als er geen groente groeide - ook wat verdienen. Het was de start van een bloeiende bedrijfstak.

In 1632 werd de polder omkaderd vanwege wateroverlast van de Braassem. Er werden vier houten sluizen aangelegd voor waterregulering en ontsluiting. Dit is de enige sluis die er nog is. Hij stamt uit 1897 en verving de eerste, houten sluis.

Beneden u ligt de Veenderpolder. Deze polder is – in tegenstelling tot de polder waar u nu vaart – drooggelegd en uitgeveend (afgerond in 1834). Dat is goed zichtbaar in het landschap: de polder ligt 5 meter onder zeeniveau.

Dit is de enige polder in de gemeente waar het veen nooit afgegraven is voor turf. Door de (sluis)verbinding met het meer is de grond vochtig en warm: gewassen groeien hier sneller dan elders. Ook kwam er voldoende turf uit andere polders.

In 1912 bouwde kwekerscoöperatie Eendracht Maakt Macht een veilinggebouw. Kwekers brachten hun producten varend voor de klok en de tribune met handelaren. Het gebouw is deels bewaard gebleven en huisvest nu restaurant Wagenaar.

De polder ligt 80 centimeter lager dan het Braassemermeer. Vanaf 1924 wordt de polder bemalen door een mechanisch gemaal, daarvoor door de Moppemolen en de molen Meerkreuk. De Moppemolen maalt nog steeds, de Meerkreuk is gesloopt.

Al in de middeleeuwen bevolkten tuinders deze polder. Ze waren zelfvoorzienend. Ze hielden geiten en kippen en kweekten bewaargroenten, zoals erwten en bonen. Vanaf 1830 breidden zij hun groenteproductie uit voor de verkoop.

Deze poel heet het Armewater. Vroeger lag hier land dat eigendom was van ‘de armen van Roelofarendsveen’. Zij hadden geen geld om de oevers te onderhouden: het veen brokkelde af. Het Armeland werd Armewater, waaraan nu ‘rijken’ wonen.

Kwekers teelden hier vroeger groffies: kleine augurken. Mislukte oogsten waren de schuld van het zwemmende Groffiemonster. Ouders waarschuwden kinderen weg te blijven van de waterkant: het Groffiemonster was ook gek op kinderbenen.

Veen is ‘dik water’ en bestaat uit plantaardige resten. Veengrond klinkt in. Onder bebouwing wordt daarom geheid, onder straten niet. Uitzondering daarop is de Noorderhemweg, op de Zeelandbrug na, de langste brug op palen in ons land.

Groenten konden alleen in de lente en de zomer geteeld worden. Kwekers bewaarden het groenteoverschot in zout voor voedsel in de winter. Sommigen maakten daarvan hun werk. Zo ontstonden inmakerijen. In 1930 waren er 17, nu zijn er nog 3.