Overzicht verhalen

Veen is ‘dik water’ en bestaat uit plantaardige resten. Veengrond klinkt in. Onder bebouwing wordt daarom geheid, onder straten niet. Uitzondering daarop is de Noorderhemweg, op de Zeelandbrug na, de langste brug op palen in ons land.

Deze poel heet het Armewater. Vroeger lag hier land dat eigendom was van ‘de armen van Roelofarendsveen’. Zij hadden geen geld om de oevers te onderhouden: het veen brokkelde af. Het Armeland werd Armewater, waaraan nu ‘rijken’ wonen.

De polder ligt 80 centimeter lager dan het Braassemermeer. Vanaf 1924 wordt de polder bemalen door een mechanisch gemaal, daarvoor door de Moppemolen en de molen Meerkreuk. De Moppemolen maalt nog steeds, de Meerkreuk is gesloopt.

In 1912 bouwde kwekerscoöperatie Eendracht Maakt Macht een veilinggebouw. Kwekers brachten hun producten varend voor de klok en de tribune met handelaren. Het gebouw is deels bewaard gebleven en huisvest nu restaurant Wagenaar.

Dit is de enige polder in de gemeente waar het veen nooit afgegraven is voor turf. Door de (sluis)verbinding met het meer is de grond vochtig en warm: gewassen groeien hier sneller dan elders. Ook kwam er voldoende turf uit andere polders.

In 1632 werd de polder omkaderd vanwege wateroverlast van de Braassem. Er werden vier houten sluizen aangelegd voor waterregulering en ontsluiting. Dit is de enige sluis die er nog is. Hij stamt uit 1897 en verving de eerste, houten sluis.

In de polder was het hard werken en in slechte tijden armoe troef. In de crisisjaren (1935) bezocht Prinses Juliana de Veense veiling. Een kweker zei: ‘Hoogheid, zeg maar tegen uw moeder dat het hier klote is en dat het klote zal blijven ook.’

De Vrouw Vennepolder en de Vrouw Vennemolen vormen het toonbeeld van harmonie tussen natuur, ruimtelijke ordening en economie. De ultieme beleving van de polder. De vergezichten in de Vrouw Vennepolder imponeren in ieder jaargetijde. Altijd.

Kees van Lent werd geboren op Kaageiland, groeide op tussen aan de ene kant de rijkdom om zich heen op de scheepswerf van zijn familie en aan de andere kant de nuchterheid van het boerendorp.

Het moet er koddig uitgezien hebben. Inspecteurs van Hoogheemraadschap Rijnland die scheuren in de dijken te lijf gingen met een gieter water en wat grond. Knullig misschien, maar wel uiterst effectief. Boten besproeiden de dijken vanaf het water. Het voorjaar van 2011 dreigde nog droger te worden dan het jaar ervoor en veendijken houden niet van droogte. Drogen ze uit, dan kunnen ze doorbreken.